Zuid-Thailand 2/2

Het eilandhoppen kon beginnen. Een oud-studiegenoot van Thomas had besloten ook een deel van Thailand te willen zien dus die sloot ongepland aan bij onze reisplannen. Vanuit Hua Hin waar we dus kennis hadden gemaakt met het Thaise strand zijn we verder zuidwaarts gereisd en met de nachtbus richting Koh Tao gegaan. Een waanzinnig bountyeiland waar we onze accomodatie vonden in Big Blue dive resort. We boekte vooraf voor 2 nachten, maar na een aantal uren wisten we eigenlijk al dat we dit zouden verlengen tot langer. Uiteindelijk hebben we daar 5 dagen vertoefd op, dit met duikers overladen, resort. Tweemaal daags ging er een boot naar de verschillende duikplekken die Koh Tao rijk is. We hebben gedoken op SouthWest pinnacle, Chumpon pinnacle, White rock en Green rock. De eerste duik ging bij Lonneke niet helemaal goed. Ze blies haar vest op in plaats van het lucht er mondjesmaat uit te laten. Met een averechts effect ging zij als een speer naar het wateroppervlak. Waar ze direct behandeld werd omdat ze bang waren voor decompressie ziekte. Een niet vreemde ziekte voor duikers. Gelukkig viel het allemaal mee en mede door de professionaliteit van Big Blue werd het goed opgelost. De rest van de dagen bestonden uit het maken van duiken. Het maken van een duik had meerdere pluspunten. Het was er niet alleen heel erg mooi om te duiken, maar als je een duik maakte kreeg je een fixe korting op je kamer op het resort dus des te meer reden om te duiken. Helaas hebben we geen walvishaai kunnen zien, maar trigger fish, garnalen, blauw gestipte roggen, murenes, clownvissen, gestreepte engelvis en zo kunnen we nog wel even door gaan. Een prachtig eiland.

Omdat tijd in ons nadeel tikte wat visum betreft en er nog zoveel andere eilanden zijn moesten we tegen ons wil in door. Het eiland Koh panang hebben we overgeslagen omdat dat eiland bekend staat om zijn full moon feesten. Echter, het feest hadden we net misgelopen dus zijn we naar Koh Samui gegaan iets zuidelijker dan deze twee eilanden. Een wat groter en rustiger eiland vooral populair bij ouderen. We hebben daar dan ook maar 1 dag gespendeerd en dat was aan het zwembad dus niet super spannend. Phuket was de bestemming die hierop volgde. Onder erbarmelijke omstandigheden zijn we uiteindelijk aangekomen bij ons hotel. Onderweg hebben we 3 keer van bus moeten wisselen en hebben we, uiteraard, het langste gedeelte van de reis in een bus gezeten met een binnen temperatuur van rond de 40 graden. Zweten geblazen dus.

Phuket was niet ons favoriet. Heel veel toerisme, waaronder veel sextoerisme. Heel vreemd om te zien. We hebben ons er wel kunnen vermaken. We hebben het strand gevonden en er heerlijk kunnen vertoeven en het eerste de beste eettentje was prima. Dat de bediendes waarschijnlijk later op de avond vrouwen van lichte zede waren ontkwamen we niet aan want elk restaurant was zo. Het eten was in ieder geval uitstekend. Phuket was goed om gezien te hebben en een goede plek om naar Koh Phi Phi te gaan. Een eiland die de klap van de Tsunami nog maar net verwerkt heeft. Verspreid over het eiland vind je nu vluchtroutes in het geval van herhaling van facetten. Ook foto's van voor, na en nu maken indruk op iets waarvan je niet weet wanneer het zou kunnen gebeuren. Indrukwekkend. Wederom een mooi eiland en long beach heeft ons wit zand en azuurblauwe zee gegeven. Maya bay, bekend van de film (the beach) waar onder meer Leonardo di Caprio speelt lag binnen handbereik maar hebben we niet bezocht. Zoals we al zeiden, de tijd in Thailand begon te dringen en het was na het zoveelste stranddagje tijd om naar het laatste eiland van onze eilandenroute te gaan. Koh lipe hebben we helaas over moeten slaan. Dat maakte dus dat Koh lanta onze laatste bestemming in Thailand was. Een budget hotel met prima kamers en zwembad heeft ons een relaxt uiteinde van Thailand gegeven. We hebben de laatste dag een scootertje gehuurd en zijn het eiland rondgereden en onder meer het national park Nu Koh Lanta bezichtigd. Honderden aapjes gezien en prachtige foto's kunnen maken bij de vuurtoren op een kliff met veel zeearenden. Het werd ons een beetje te heet onder de voeten in de loop van de middag. Gelukkig kwamen we een zwembad hoog in de bergen tegen. Een prachtig uitzicht, een frisse duik en een lekkere lunch hadden we wel nodig. 's Avonds hebben we de laatste paar dagen onweer gehad. Niet eens zo jammer want de lucht boven de zee laat indrukwekkende bliksemschichten zien. We hebben voor het onweer daadwerkelijk ons bereikte op het strand naar het naderend onheil zitten kijken. Dat waren de laatste dingen die we van Thailand zouden zien want op 20 mei verliep ons visum en moesten we om een boete te voorkomen het land uit. Maleisie bracht uitkomst en daar zijn we vanaf Koh Lanta met een minivan in combinatie met een ferry naartoe gegaan. Om een uur of 6 kwamen we aan op Langkawi. Een balstingvrij eiland aan de grens met Thailand. Onze visa voor 90 werd gehonoreerd en voor we het wisten zaten we alweer aan ons avondeten. De tijd vliegt, de komende weken zal het Maleisie zijn wat de klok slaat. Een land met, kunnen we nu al zeggen, een prachtige natuur.

Maar voor nu, Thailand bedankt.