Saigon en Phu Quoc paradise

Het is alweer een tijdje geleden, maar de dagen gaan zo snel en zijn best wel druk. In het zonnige Mui Ne waren we gebleven. Een mooie dorpje aan de kost maar iets te touristisch vonden we. Als zelfs de borden langs de weg in het Russisch staan weet je, tourist of niet, dat er veel Russen zullen zijn. We hebben ons verblijf er uiteraard niet onder laten lijden, maar hebben wel besloten niet langer in Mui Ne te blijven dan de geplande tijd. Tot ongenoegen van het opdringerige vrouwtje van de receptie. We hebben vanuit Mui Ne koers gezet richting Ho Chi Minh city. Een van de grootste steden van Vietnam, berucht om zijn verkeers chaos, mekong delta en zijn cu chi tunnels. We namen dit keer maar geen sleepersbus en dat betaalde zich meteen uit. Met meer comfort dan in een sleepersbus hebben we de rit overleeft en kwamen we rond 23:00 aan in Saigon (de voormalige naam van de stad). De bus dropte ons, bedoeld of niet, voor een reuzachtig Starbucks filiaal. Uitgelezen kans voor ons om onder het mom van 'even koffie drinken', uit te zoeken waar ons hotel precies was. Gelukkig dit keer maar 300 meter van de plaats waar de comfortabele bus ons gedropt had. Tegen middernacht kwamen we daar aan en omdat het een guesthouse was, sliep iedereen al en waren zelfs de deuren gesloten. Shit dachten we, maar gelukkig hadden ze een bel en niet veel later deed de slaperige eigenaar van zich horen door de deur te openen. Na een lange nacht hebben we onze eerste volle dag besteed aan het oorlogsmuseum. Een museum die propoganda laat voor wat het is en de ware aard van deze oorlog tentoonstelt. Honderden niets ontzienende foto's en groot wapenarsenaal verder hebben we besloten dat het genoeg voor ons was. Inhakend op het oorlogsmuseum hadden we een tour geboekt naar de Cu Chi tunnels. De tunnels waaruit de Vietnamezen hun oorlog met de Amerikanen voerden. Deze tour zouden we de dag erna doen. Voor vandaag was het enkel nog een tempel bezoeken en relaxed uit eten en koffietje doen. Een geslaagde, maar indrukwekkende dag.

's Ochtends vroeg maakte de wekker ons wakker om richting de mekong delta te gaan voor het bezoeken van de tunnels. Voordat we daar aankwamen zijn we nog langs gegaan bij een fabriek waar enkel mensen werkzaam zijn die met de gevolgen te kampen hebben van de 'Agent Orange' aanval van de U.S. tijdens de oorlog. In een notendop: een aanval op dichtbeboste gebieden d.m.v. chemicalien te strooien om de bebossing te verwijderen. Geen rekening houdend met of daar mensen zouden leven of niet. Daarna kwamen we aan bij de tunnels. De tunnels die speciaal voor ons mega lange westerlingen vergroot zijn, zijn alsnog veel te krap. Een stuk van 100 meter konden we kruipend afleggen. Het was te doen, maar alleen bij het idee alleen al dat de tunnels normaal de helft kleiner zijn kregen we het toch even benauwd. Toch was het indrukwekkend. De manier waarop zij de tunnels hebben gemaakt hebben, er in leefde en de meest gruwelijke wapens en boobytraps produceerde is doordacht. Luchtgaten insmeren met chilipoeder om door honden niet gevonden te kunnen worden en enkel 's nachts koken om geen rooksignalen achter te laten toont een hoge mate van professionaliteit. Aan het eind van de tour kon er geschoten worden met de wapens die tijdens de oorlog gebruikt zijn. Deze kans hebben we niet gegrepen. We hadden immers op Curacao al het een en ander aan kruit verschoten en de prijzen die ze hier vroegen waar, naar onze mening, iets aan de te hoge kant. Saigon was natuurlijk ook de stad van de scooters. Een enorma massa scooters die onze interesse dagenlang vasthield. Nimmer ging het fout, de wirwar van scooters die elkaar aan alle kanten zonder enige regelgeving passeren.

De tijd was om. 3 nachten in Ho chi minh city moesten plaats maken voor een reeks van 4 dagen Phu Quoc. Een tropisch eiland dat ook meteen onze laatste bestemming van Vietnam zou zijn. Het eiland is enkel te bereiken met een ferry dus die trip van anderhalf uur namen we. Op het moment dat we dit verhaal schrijven zitten we op de ferry weg van het eiland. Phu Quoc heeft een 500 meter lange nacht markt en is een eiland in opbouw. Naast de markt hebben we een dag moeten touren om de andere bezienswaardigheden van het eiland te kunnen zien. Omdat het een eiland is dat door het toerisme nog niet zo lang geleden ontdekt is, is het meeste nog in aanbouw. Dit geldt niet alleen voor de hotels en zwembaden, maar ook voor de wegen. Dus onderweg naar het in het zuiden gelegen haventje moesten we verharde wegen afwisselen met gravelpaden en zandpaden. Dit maakt het een tijdrovende rit. Eenmaal aangekomen was het de moeite waard want daar kon de authentieke vissershaven in één beeld vangen met het opkomende toerisme. De witte stranden en palmbomen samen met de blauw gekleurde visserboten en vers gevangen krabben. Het eiland kent ook een minder leuke kant. Ongeveer veertig jaar geleden is onder een kapitalistisch bewind een gevangenis opgezet tegen communistische voorstanders. De gevangene werden in deze Bamboe Prison gemarteld tot de dood er op volgde. Onwijs heftig om al deze martelmerthoden te zien en de wijze waarop de siepiers elke vorm van levensvreugde uit de gevangene probeerde te halen. Als laatste van deze tour op de scooter hebben we tevergeefs een rivier mer waterval proberen te vinden. Nja, gevonden hebben we het wel, maar het is droogseizoen dus de waterval stond droog. Ondanks dat was het een leuke wandeling, over een gammele touwbrug en een aantal beklimmingen.

Op Phu Quoc hebben we ook onze eerste duiken gemaakt. We hebben ons georienteerd op waar we deze wilde doen en ons ook was gevallen op een Vietnamese duikschool in plaats van de vele westerse emigranten die ook een duikschool begonnen waren. Onze duiken gingen naar de noordkant van het eiland. Naar Turtle island en Fingernale island. Waar deze namen vandaan kwamen was onze Vietnamese gids ook volstrekt onduidelijk, maar of er ooit schildpadden gezien waren bestond wel duidelijkheid, namelijk niet. Omdat we voor het weekend gingen, waren we de enige op de boot die gingen duiken. Een grote boot met alleen ons twee, de gids en de stuurman. De duiken waren mooi. Het zicht was 7 meter en het koraal prachtig. We hebben garnalen, oesters, clownfish, zeepaardjes, zeeegels en andere vissen gezien. Zeer de moeite waard. Het nadeel alleen van de hele dag op een boot is dat we allebei goed verbrand waren zonder dat we er erg in hadden. Maar goed, Phu Quoc was mooi. Op het eiland hebben we ook maar weer eens de sportieveling in ons naar boven gehaald en hebben we 3 dagen lang ons compleet in het zweet gewerkt in de veel te warme sportschool. We vermoedde zelfs dat het er binnen warmer was dan buiten. Maar niets laat ons weerhouden. Vietnam zit er op. Een waanzinnig mooi land met een rijke geschiedenis en prachtige landschappen en dieren. De cultuur en hoe de mensen hier leven is een must see en is voor ons heel leerzaam geweest. We moeten helaas door en Cambodja is onze volgende bestemming. We hebben er zin in!!

Tot snel, liefs


Ons xx