Cambodja

Waar te beginnen. Dat het lang geleden is dat we voor het laatst een verhaal hebben geupload weten we. Sorry daarvoor! Inmiddels hebben we een nieuwe stempel in ons paspoort gekregen. We hebben uitgechecked in Vietnam en zijn na ons verblijf in Phu Quoc de grens over gegaan bij Ha Tien. Voor een slordige 35 US dollar en een normale lichaamstemperatuur (er werd gemeten bij de grens of we koorts hadden of ziek waren) mochten we dus het land in. Veel verschil merk je tussen de twee landen niet. Het is er nog steeds ontzettend heet. Één ding dat wel direct opviel was de andere taal. De borden waren niet beschreven met ons alfabet, maar met een totaal vreemd sierlijk soort schrift. Ach wat doet het er toe, in Vietnam konden we ook al niets wijzer worden van de borden. Oja, een ander ding dat opvalt, de beroemde tuktuks die je voor een habbekrats naar het einde van de wereld brengen. Voor ons waren ze voorlopig nog niet nodig want wij hadden bustickets naar onze eerste bestemming Kampot. Een plaatsje dat ongeveer zo groot is als een kroeg mensen kan hebben dus we hadden daar maar 2 nachten gepland. Neemt niet weg dat we ons daar goed vermaakt hebbeb. Voor het eerst sinds tijden hebben we ander fruit gegeten dan mandarijnen en bananen. De vele straatstalletjes verkochten in kampot voor spotgoedkoop ananas, papaya en watermeloen. Vitamientjes weer binnen dus. In Kampot heb je bokor national park. Een gebied dat, net zoals de andere national parken hier in de buurt, op de lijst van nationaal erfgoed staat. Een beetje informatie zoeken op internet leerde ons dat er naast, apen ook tijgers, olifanten en cobra's in dit park leven. Een tip die op deze site vermeld werd alsof het er niet toe deed was: oja, mocht je van de paden wijken, neem dan een lokale jager mee. Hadden we helaas het budget niet voor dus we moesten het doen met een katapult en sportschoenen. Op het scootertje naar het park, waar een abominabel bedrag aan entree werd gevraagd, namelijk 20 cent. Ons kleingeld lichter konden we aan de enorme klim beginnen en van een prachtig uitzich genieten boven. Naast vele tempels heeft het park ook een paar spookachtige ruines en leegstaande gebouwen. Het verlaten hotel bovenop de berg is niet voor niets al gebruikt voor meerdere horror films. Dat begrepen we meteen toen we enorme gebouw angstvallig verlaten op de top van een enorme klif grijs en grauw kleurt en enkel omring word door dood gras. Zouden er voor geen goud een nacht willen blijven. Het park bevatte ook een aantal plekken waar men nog rijst verbouwd en een waterval. Waterval was de moeite niet waard. Dit werd ons op de valreep verteld door meneer hoogseizoen. Na een lange dag in de zon en meermaals aanbrengen van zonnebrand konden we aan de afdaling beginnen. Handen natuurlijk bij de remmen want slalommend tussen de tijgers en olifanten wil je natuurlijk niet tegen een cobra aanrijden. Helaas.

Met tickets in de aanslag kon de backpack andermaal volgepropt worden en meegezeuld naar de volgende plek. Sihanoukville. Een kustplaatsje met een ietwat tourister uitstraling en bekend om zijn national park en mooie stranden. Die stranden hebben we dan ook mooi gebruikt om wat bij te slapen. Op de een of andere manier zijn we af en toe toch best moe en willen de luiken wel is dichtvallen als we op het strand liggen. Sokha beach, een lekker rustig strand zonder ook maar 1 restaurantje of café. Heerlijk! De tweede dag nog maar een dagje strand want we waren kapot. De wekker was midden in de nacht afgegaan om de wedstrijd van PSV tegen Atletico in de champions league te kunnen zien. Naast het mooie resultaat van de eindhovenaren was een ander resultaat een moe koppel in Sihanoukville. Nog een dagje strand dus. Dit keer serendpitty beach waar meteen bleek dat het toeristischer was. Binnen nog geen uur waren we gestrikt voor een kroegentocht en feest die avond. Dat ging ongeveer als volgt; shotjes whiskey winnen met beerpong, halve liters atten op een statafel, flip over met safari, biertjes in de dolphin shack en als twee makke lammetjes naar huis. Iets cultureels gingen we dan ook nog wel doen. We hadden gehoord over een national park, ja opnieuw, met mangrovebossen, apen, en een prachtig eiland. Daar gingen we weer. Op het scootertje. Dachten we. Oom agent had ons op heterdaad betrapt. Tenminste zo zag hij het. Cambodja blijkt een corrupt land in dit soort dingen. We werden naar de zijkant van de weg verwezen en konden daar de agent uitleggen waarom onze lichten aanstonden. (Deze waren uit, maar de agent vertelde dat zijn college ze inmiddels al had uit gedaan om er voor te zorgen dat het ons niet weer zou overkomen). Het plaatje werd compleet toen we verschillende lokale mensen zagen passeren zonder helm of met lichten aan. Enkel de toeristen moesten stoppen en een boete betalen. Wonder boven wonder zijn we aan een boete ontsnapt, wanneer de man erachter kwam dat Lonneke ook aangehouden was wilde hij het bij een waarschuwing houden. Ik denk dat we nooit zullen weten wat zijn bedoeling is geweest en wat hij dacht, maar wij in ieder geval blij. We konden onze weg naar ream national park vervolgen. De mangrovebossen waren indrukwekkend. Daarnaast had het park een eiland met een steiger er naartoe. Een prachtig eiland omring door een steiger en helder blauw water. Om onze dag helemaal top te maken hadden een drietal apen besloten voor onze scooter op te duiken op onze weg terug. We hebben ons goed vermaakt in Sihanoukville, maar de koek was nog niet op. We hadden nog een retourtje Koh Rong in ons zak zitten. Mensen, zoek dit eiland even op, het is paradijs op aarde. Wat een heerlijk dagje hebben we daar genoten van het strand.

Na 4 nachten Sihanoukville hebben we onze reis landinwaarts voortgezet. We zijn naar Phnom Penh gegaa, de hoofdstad van Cambodja. Een stad met een enorme stank overal. Een combinatie van straatvuil wat overal ligt, smog en etensresten. Beetje jammer, daarnaast vonden we de sfeer ook iets minder. We zijn naar het Royal palace geweest op de eerste dag. Vele tempels en prachtige gebouwen in combinatie met de silver pagoda op één plein. Een van de grootste trekpleisters van Phnom penh is de killing fields. Gelegen op ongeveer 10 kilometer van het centrum. Een ongelovelijk triest en confronterende plek. Voor de exacte geschiedenis raden we jullie aan zelf even op internet te kijken want anders wordt het wat te omslachtig. Een bevolking van 7 miljoen mensen is onder het regiem van Pol Pot ruim 30 jaar geleden teruggebracht tot een bevolking van ongeveer 4 miljoen. Onder zijn regiem zijn 3 miljoen mensen geexecuteerd op bizarre en belachelijke manieren. 150 massagraven met honderden lijken maakte deze killing fields één van de grootste in Cambodja. Een audioguide wist ons er alles over te vertellen en heeft woorden getuigen en overlevenden aan het woord gelaten. Deze velden genaamd Choeung ek laten zien welke gruweldaden er hebben plaatsgevonden. Vele van de uitvoerende machten zijn veroordeeld voor misdaden tegen de mensheid. Pol pot zelf echter niet.

Phnom penh zelf was een goede stad om even te zijn geweest. De killing fields heeft veel indruk op ons gemaakt en we zijn blij dat we hier kennis van hebben mogen nemen. We zijn gisteren aangekomen in Battambang. Wat volgens de planning alweer de een na laatste stop van Cambodja is. We hebben vandaag een zwembad opgezocht waar we de hele dag aan hebben kunnen hangen. Even lekker relaxen en bijkomen. Morgen willen we weer het één en ander gaan ondernemen.

Liefs,

Ons