From Down Under

Vandaag ben ik een maand down under. Met schaamte schrijf ik mijn eerste blog.

Het afscheid was zwaarder dan ik had verwacht. Voor beiden. Ik heb acht uur op het vliegveld gewacht voordat ik kon inchecken. Bleek dat ik op de verkeerde stond. Ik moest mezelf, mijn emoties en mijn te zware backpack nog even verplaatsen naar een ander vliegveld.

In Singapore moest ik overstappen. Dat ging ook niet soepel. In een gebouw zo groot als een vijfsterren hotel mocht ik opzoek naar een balie waar ik mijn vliegticket kon afhalen. Het was midden in de nacht terwijl ik aan mijn marathonskils werkte opzoek naar de juiste balie. Daar zijn er namelijk duizenden van.
Onderweg kwam ik nog een gate tegen met een KLM vlucht naar Schiphol. Ik heb overwogen om de bewaker met mijn grote puppyogen aan te kijken of ik misschien een enkele vlucht mee kon. Geen optie.

Ik kwam om vijf uur in de ochtend aan in Darwin. Het noorden van Australie waar mijn reis zou gaan beginnen. Ik nam een taxi naar het hostel en deelde de kosten en mijn voetbalkennis over de Engelse voetbalcompetitie met een Engelse jongen. De beste man was onder de indruk. Ik verbaasde mezelf ook.

In het hostel ben ik schaamteloos in front of de receptie in slaap gevallen want ik kon niet inchecken voor twee uur s middags. Kan gebeuren. Morgen moet het anders.

Darwin verkennen was mijn planning. Ik zou met Thomas niets anders hebben gedaan. Daar ging ik.
In een park ben ik op een bankje gaan zitten met mijn ziel onder mijn arm. Na een uur kwam een Nederlandse jongen van de groep backpackers naast me ook op het bankje zitten. Een deel van de groep bleek dezelfde plannen te hebben als ik. Van Darwin via de westkust afzakken naar Perth. Ein-de-lijk vond ik een lichtpuntje in de eindeloze donkere tunnel.

Het klikte met de groep. s Avonds hebben we op het strand naar de zonsondergang zitten staren en de avond afgesloten op een markt. De reis kan beginnen!

Ik startte de reis met drie Duitsers en een Fransman. Nu een maand later ben ik met vijf Duitsers, een Fransman, een Engelsman en een Amerikaan aangekomen in Perth. De een vonden we langs de weg en de ander kwamen we tegen op de route.

De route die we hebben gereden, heb ik inmiddels geupload op de kaart. We moesten ongeveer 5000 km rijden exclusief alle wegen die we links en rechts in wilden. De 5000 hadden we op de helft al gepasseerd. Mocht je de plaatsen al hebben bekeken dan heb je wellicht vraagtekens. Vele locaties missen namelijk. Plaatsen waar niet eens een naam voor is en we naast de weg onze tenten hebben opgezet, kampvuur hebben gemaakt,  hebben gekookt en  hebben geslapen. Een toilet, douche of een gelegenheid onze was te wassen hadden we niet. Van te voren nooit gedacht dat ik het enigsinds zou overleven, maar I LOVE IT. Koken op vuur, kijken naar de sterren en opzoek naar een plek om te plassen (ergens tussen de botten van een koe die een krokodil na zijn diner heeft achtergelaten).

De westkust is geweldig! We hebben gereist in winterseizoen. Daar waar Darwin nog 30 graden was, is Perth 15 graden, maar het voelt als -10 als je vijf maanden zon op je snoet hebt gevoeld. Anyway het is de beste tijd om deze kust te reizen.

In Perth hebben we het nachtleven onderzocht. Toch vreemd een stad na vier weken outback! We zijn na twee dagen dan ook een half uurtje zuidelijker gegaan. Fremantle is de plaats. Daar slapen we de komende week met zijn alle gezellig in een kamer!   

P.S. IK BEN NIET MEER TE BEREIKEN OP MIJN NEDERLANDSE TELEFOONNUMMER. IK BEN BEREIKBAAR OP +61 475 523 381 (AUSTRALISCH  TELEFOONNUMMER + IS BELANGRIJK).
DAARNAAST DENKT OUTLOOK DAT IEMAND (IKZELF) VANUIT AUSTRALIE MIJN EMAIL PROBEERT TE HACKEN. DAAR KAN IK NU NIET IN VANAF HIER.
IK BEN DUS ECHT ALLEEN VIA DIT TELEFOONNUMMER BEREIKBAAR! HOOR GRAAG VAN JULLIE WANT IK BEN AL MIJN NUMMERS KWIJT #reizenvaltnietmee