Het einde

Ongelovelijk! Na meer dan 13.000 kilometer hemelsbreed te hebben gereisd. Is er een einde gekomen aan ons avontuur samen. Aan een ontelbare reeks rijst, bustrips, zon, en prachtige stranden scheidden onze wegen in Maleisië. Onderhand ben ik al bijna drie weken te vinden in de lage landen terwijl Lonneke haar reis voortgezet heeft down under (australie)

De laatste week van onze reis hebben we doorgebracht op Bali en in Kuala Lumpur. Bali is natuurlijk wat toeristischer dan de rest van Indonesie dat we toen al bezocht hadden. Toch hadden we enorm veel zin in. We dachten nog even een lekker weekje strand te pakken en veel zon zijn werk op onze huidjes te laten doen. Niets was minder waar. Er was zoveel te doen dat onze uren op het strand makkelijk op twee handen te tellen zijn geweest. In plaats van dagen op het strand te hangen hebben we veel ondernomen. Zo hebben we onze eerste dag, de dag dat we per vliegtuig aankwamen vanaf Flores, besteed aan het verkrijgen van een gezondheidsverklaring voor Lonneke. Dit was allemaal nodig om Australie uiteindelijk in te kunnen.

De tweede dag hebben we ons verplaatst naar het toeristisch hart van Bali. Kuta. Hoewel we er wisselende verhalen over hoorde heeft Kuta ons positief verrast. Het was inderdaad toeristisch maar het was geweldig. Het stappen, relaxen en het eten waren er goed. Alles was wel duurder dan in de rest van Indonesie, maar dat was te verwachten op zo een toeristisch eiland. We hadden er ook een scooter gehuurd. Alsof de duvel ermee speelde kregen we op het moment dat we spraken over dat we een goede scooter hadden we een lekke band. Op dat moment begon het ook ineens keihard te regenen dus we waren blij dat een lokale beeldhouwer bereid was ons even bij hem te laten schuilen. Hij regelde ook dat er een mechanic naar ons toe kwam om onze lekke band te vervangen voor een goedwerkende.

Nadat we daar ongeveer een uur hadden gezeten konden we onze weg vervolgen. we kwamen inmiddels uit Ubud en zette koers naar de holy waters daar verder in het noorden van Bali. Dit ging allemaal prima met ons nieuwe bandje. We bezochten de druk bezochte watervallen bij de tempels waarin mensen zich wasten met het heilige water.

Alsof we vanaf een bepaald moment vervloekt waren hebben we de rest van onze tijd op Bali nog 4 keer een lekke band gehad. Gelukkig was het niet duur om het te laten maken, maar 4 euro. Maar toch. Uitermate vervelend dat je op elke hoek van de straat hoopvol een blik op je banden moet werpen om te kijken of ze het nog wel doen.

Ons optrekje in Ubud was er een bij mensen thuis. Een guesthouse. Een geweldige kamer midden in het bos met niemand om ons heen. Heerlijk en ook een perfecte plek om de omgeving vanuit te verkennen. Zo hadden we op tripadvisor een heel goed restaurant gevonden dat gespecialiseerd was in enkel vegetarische maaltijden. Onwijs lekker gegeten hebben we daar. De markt in Ubud is een beroemde. Veel leuke handgemaakte spulletjes van de boeren en lokalen van daar uit de buurt. Afdingen moet daar wel want ze beginnen de onderhandelingen met een belachelijk hoge prijs. Toch vinden we het onderhandelen wel leuk. Zo hebben we wat souvenirs op de kop kunnen tikken. Toch leuk als je het kan krijgen voor de prijs die je in je hooft hebt. 

Ubud was mooi, ook door zijn rijstvelden en rustige landschappen. We konden er niet te lang blijven. We wilden immers ook nog surven in ulluwatu. Helaas is het er niet meer van gekomen. We ontmoeten onze oude vrienden van de bootcruise weer en hebben de laatste dagen in Bali ontspannen en doorgebracht met heerlijke drankjes, lekker eten en ontspannen dagen aan het zwembad. Surfen is er dus helaas niet meer van gekomen. Op 5 juli zat het er allemaal op in Bali. We vlogen met Malasia airlines van Denpassar Bali naar Kuala Lumpur. Een geweldige vlucht zonder wolken en zicht op prachtige bergen en landschappen was een hoogtepunt onder de vluchten tot zover. Kuala lumpur hebben we nog 3 dagen gespendeerd.

Bestond voornamelijk uit ontspannen. Genieten van elkaar en lekker niets doen. Zo zijn we lekker naar de bioscoop geweest. Hebben we andermaal de twin towers bezocht en hebben we een wandeling geprobeerd te maken over de night market. Helaas was die, zoals veel meer, gesloten vanwege het suikerfeest. Het was een gekkenhuis in de stad en overal kon je eten. Ook de metro was superdruk want iedereen ging naar huis en familie om te feesten en lekker te eten. Dit leverde ons vooral gefronste wenkbrauwen op bij het kopen van kaartjes voor de metro. Want, wees eerlijk, je verwacht geen uur in de rij te staan voor het kopen van een kaartje. Toch heeft het ons er niet van weerhouden ergens heen te gaan en hebben we alles kunnen doen wat we wilde.

Op 8 juli kwam er een einde aan alles. Mijn gekochte tickets op de Gili eilanden ging ik verzilveren. Ik vloog om 11:50 richting Amsterdam. Lonneke die dag in de avond naar Australie met een tussenstop in Singapore. 

Een emotioneel afscheid. Een afscheid van enerzijds trots en blijdschap. Trots dat we dit alles met elkaar mee hebben mogen maken. Anderzijds spanning en verdriet dat we elkaar moeten gaan missen. van bijna 6 maanden reizen hebben we beide geen seconde spijt gehad. Het heeft ons paden laten zien die we nooit weer zouden bewandelen maar ook dingen die we de rest van ons leven kunnen gebruiken. Het was in 1 woord.  Geweldig. 

Ontzettend bedankt voor jullie warme reacties en meelevendheid. We vonden het onwijs gaaf en leuk.

Iedereen tot snel

en voor Lootje:

Zet em op daar meissie! I'll be your parachute which take you to the sun!
Tot snel schat!