Einde nummer drie in aantocht.

Zijn dagen zijn geteld. Het einde is in zicht. Einde spreekwoordelijke oefening. Laten we her daarop houden..

Morgen gaan we naar de laatste plek in Laos. De tijd begint nog niet te dringen want we hebben nog tien dagen voordat ons visum verloopt. Toch gaan we al aanstalte maken om naar Thailand te gaan. We zijn nu al 20 dagen in Laos en hebben zo een beetje alles bewonderen wat er te zien valt.

We gingen dus van Luang prabang naar Oudomxai. We zijn met de taxichauffeur die ons naar de watervallen bracht ook richting Oudomxai gegaan. Dit scheelde ons een smak geld. Waarom werd ons later pas duidelijk. Toen we de ochtend van vertrek klaar stonden, en onze tassen voor de tigste keer vol geladen hadden, wenkte onze taxichauffeur vanaf de hoek van de straat dat we die kant op moesten. Aangekomen bij zijn busje was deze al compleet vol geladen met de oogst van drie hectare aan fruitbomen, tientallen kilo's gedroogd vlees en een nog veel grotere bende aan wat genoemd mag worden kinderspeelgoed. No way dat wij daar bij gingen passen merkte wij op nadat een van de drie kinderen, die al in de auto zat, gemakkelijke als een klein aapje van de achterste naar de voorste bank klom. De chauffeur maakte wat obsene gebaren en maakte een hoop herrie om duidelijk te maken dat er ruimte voor ons gemaakt moest worden. Dit ging op een manier die wij als klant niet zouden pikken. Toen bleek dat we deel waren geworden van een Laotiaans familie-uitje. De zus van de chaufeur was drie dagen eerder bevallen van hun neefje en daar gingen ze bij op kraamvisitie. Toevallig woont die zus dus net in het stadje waar wij naartoe moesten. We waren dus simpelweg een kleine onkostenvergoeding in wat voor hun een mooi weekend moest worden. Voor beiden een win win situatie, maar goed. Iedereen blij. De reis was alles behalve saai. Naast dat we drie ongelukken gezien hebben, de jankende baby op de achterbank borstvoeding kreeg, we een half uur op een wegafzetting hebben moeten wachten, kilometers bos afgebrand hebben zien worden was de rit uiterst 'normaal'.

In Oudomxai was niet zo veel te doen. Een aantal tempels en een paar sportvelden hebben w snel bekeken, maar waren het nemen van een foto amper waard. Een tempel hadden we voor de dag erna bewaard en die zouden we dan bij zonsondergang gaan bekijken. Overdag hadden we eerst plannen gemaakt voor onze eerste week in Thailand die er dus aan zit te komen. Toen de avond viel hebben we de ongeveer 200 treden naar de top van de berg beklommen. De tempel was niet zo spectaculair. Maar wat verwacht je als je Angkor hebt gezien in Cambodja. De zonsondergang was ook al niet noemenswaardig. Dit had de reden dat alle boeren hun stukken land vrij aan het maken zijn voor de zaai periode. Dit houd niet in dat her en der harkende boeren ziet, maar dat simpelweg hele bergen in de fik worden gezet om van al het groen af te komen en de grond vruchtbaarder te maken. Zoals we dus tijdens de busrit zagen. Dit zorgt voor zoveel rook in de lucht dat het er altijs bewolkt lijkt in deze tijd van het jaar. Geen zonsondergang voor ons dus. Nadat we dat geconstateerd hadden en op het punt stonden uit eten te gaan werden we belaagd door een groep studenten uit omliggende dorpjes. Of we enkel een gesprek met hen in het Engels wilde aangaan. Natuurlijk, met als doel hun Engels wat bij te spijkeren. Bij enkel een gesprek bleef het niet want binnen no time zaten we huiswerk na te kijken en voordat dat er op zat hadden we al twee uitnodigingen voor het bijwonen van een Engelse les op zak.

Daar zaten we dan. Twee afgestudeerde westerlingen in veel te kleine schoolbankjes tussen de kleine locale leerlingen. Tot overmaat van ramp mochten we ook nog als leraar fungeren en helpen bij de uitspraak. Te veel eer voor, naar ons mening, ons steenkolen Engels. Wel een leuke ervaring.

Luang Namtha was de bestemming die volgde. Een wat rustiger dorpje waar we veelal de fiets hebben gebruikt. Fietsen tussen de kippen en de koeien door maakte dit boeren dorpje toch een beetje speciaal. Aan het eind van de dag had de fietsverhuurder nog een verrassing in petto. We hadden zogenaamd zijn fiets gemold. Was niet zo, maar we konden wel mooi 8.000 aftikken (€0,90). Een gat in het budget tot gevolg, haha. We hebben voor de rest rustig aan gedaan en Lonneke heeft zich goed bezig gehouden met de planning voor Thailand. Morgen reizen we naar het grensplaatsje waar we twee dagen blijven alvorens we gaan opmaken voor een verblijf in Thailand. We hebben er zin in.



Liefs